موانع ارائه مراقبت معنوی به بیماران بستری در بیمارستان های شهر کاشان از دیدگاه پرستاران

زمینه و هدف: مراقبت معنوی بخش اساسی از مراقبت کل نگر است. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین موانع ارائه مراقبت معنوی به بیماران بستری در بیمارستان های شهر کاشان، از دیدگاه پرستاران در سال 1394 انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 306 پرستار شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام شد. نمونه گیری به صورت سهمیه ای انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود که با مطالعه و مرور متون تنظیم گردید. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی، در نرم افزارspss 16 تجزیه و تحلیل شدند. ملاحظات اخلاقی: پس از توضیح اهداف و ماهیت پژوهش به تمامی افراد، رضایت آگاهانه جهت شرکت در تحقیق از آن ها اخذ گردید. پرسشنامه ها بی نام بوده و به شرکت کنندگان اطمینان خاطر داده شد که اطلاعات فردی آن ها محرمانه خواهد ماند. یافته ها: مهم ترین موانع مراقبت معنوی از نظر پرستاران شامل عدم وجود تعداد کافی کارکنان جهت ارائه مراقبت جامع (78/1 درصد)، نبود فضای خصوصی برای گفتگو با بیماران (70/3 درصد)، حجم کاری بالا و خستگی ناشی از آن (67/4 درصد)، آموزش ناکافی (66/3 درصد)، توجه عمده به نیازهای جسمی (66/3 درصد)، عدم حمایت سازمانی (62/8 درصد)، زمان ناکافی (62/7 درصد)، ناتوانی در برقراری ارتباط (56/9 درصد)، تفاوت جنسی پرستار و بیمار (56/2 درصد) و اعتقاد به بهتر انجام شدن مراقبت معنوی توسط روحانیون و روانشناسان (54/3 درصد) گزارش گردید. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاکی از عدم وجود تعداد کافی کارکنان جهت ارائه مراقبت جامع و نبود فضای خصوصی برای گفتگو با بیماران، به عنوان مهم ترین موانع ارائه مراقبت معنوی بود. توصیه می گردد، برنامه ریزان امر سلامت، موانع ارائه مراقبت معنوی به بیماران و اتخاذ تدابیر مناسب برای رفع آن ها در جهت بهبود کیفیت مراقبت پرستاری کل نگر و افزایش رضایتمندی بیمار و پرستار مد نظر قرار دهند.